Toen ik nog een klein meisje was speelde ik al graag ‘schooltje’. Ik liep helemaal warm voor een nieuw werkboek, maakte mijn werkstukken met veel enthousiasme en zorgde ervoor dat ik als eerste mijn spreekbeurt voor de klas mocht doen.

Toen ik ouder werd, groeide mijn fascinatie voor lesprogramma’s. Een nieuwe module? Een nieuwe methode? Ik spitte de hele opbouw uit.  Ik vond het helemaal niet erg om naar school te gaan. Natuurlijk haalde ik wel eens onvoldoende, vond ik sommige vakken stom, ‘vergat’ ik mijn huiswerk te maken of kwam ik te laat in de les. Maar over het algemeen ging het mij wel prima af.

Toen ik mijn studiekeuze moest maken ging ik naar allerlei voorlichtingsdagen. Één voor één spitte ik alle informatiefolders door. Ik wilde precies weten hoe de studie was opgebouwd, wat de lesdoelen waren en hoe de modules eruit zagen. Lekker nerdy zal je denken, of niet?

Het punt was alleen dat ik niet zozeer geïnteresseerd was in al die studies, maar meer in de didactiek.

Didactiek is de wetenschapsdiscipline die zich bezighoudt met de vraag hoe kennis, vaardigheden en houdingen of attitudes door een leerkracht kunnen worden onderwezen aan leerlingen/studenten. Bron definitie: Wikipedia.